Τα παιδιά στην Κούβα

Τα παιδιά παίζουν στους δρόμους. Έχουν παρέες και γειτονιά. Τα βλέπεις παντού να παίζουν ανέμελα και όλες τις ώρες. Ο χρόνος δεν είναι πρόβλημα. Εχεις την αισθηση της Ελλαδας του '60 οταν οι ανθρωποι ζουσαν μαζι. Η αισθηση ασφαλειας και η παιδικη αθωοτητα σε εντυπωσιαζουν και συνειδητοποιεις οτι για μας, ειναι μαλλον χαμενη υποθεση...

... Αυτα μετα το πρωτο σοκ απο τη "φτωχεια" που συναντας και αν μπορεσεις να δεις περα αυτη. Δεν αντεξα να μην βαλω εισαγωγικα περιγραφοντας την ελλειψη των χιλιαδων προιοντων που στο δυτικο κοσμο μας κατακλυζουν και υποσχονται εδω και δεκαετιες να μας κανουν ευτυχισμενους.





..... Το βλεμα και το χαμογελο ακαταμαχητα. Κοιτουν παντα τον ξενο με περιεργεια και συχνα με προσδοκια για καποιο δωρακι ή 1 CUC αν και σπάνια θα το ζητήσουν. Το διλημμα αναμεσα, στο δινω αδιακριτα βοηθωντας την επαιτεια και στο δεν δινω μενοντας με τις τυψεις μου, δεν εχει ευκολη απαντηση. Η λυση που βρηκα; δινω οταν δεν ζητουν ή οταν με βοηθουν σε κατι. Σε καθε περιπτωση οταν φωτογραφιζα τους εδειχνα παντα το αποτελεσμα. Το χαιρονταν ιδιαιτερα.

...Τα παιδια βοηθουν. Καμμια σχεση με παιδικη εργασια. Απλα μικρα και καθημερινα πραγματα που για μια οικογενεια ειναι σημαντικα.








..... Τα παιδια δεν χρειαζονται πολλα για να ειναι ευτυχισμενα. Μηπως και μεις;